بررسی تأثیر آموزش برنامه ریزی عصبی-کلامی بر سلامت روان پرستاران بخش های ویژه شهر ارومیه

پیش زمینه و هدف: سلامت پرستاران ازجمله سلامت روان پرستاران به عنوان ارائه دهندگان خدمات مراقبتی از بیماران در کیفیت خدمات آنان بر بیماران تأثیرگذار است. این تحقیق به منظور تعیین تأثیر  آموزش برنامه ریزی عصبی-کلامی بر سلامت روان پرستاران انجام یافته است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی (طرح پیش آزمون - پس آزمون) با گروه کنترل می باشد. نمونه های این مطالعه، 60 نفر از پرستاران بخش های ویژه است که به روش سرشماری انتخاب و به روش تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. جهت سنجش سلامت روان از پرسشنامه سلامت عمومی 28 سؤالی گلدبرگ استفاده شد. گروه مداخله به تعداد هشت جلسه سه ساعتی تحت آموزش برنامه ریزی عصبی کلامی قرار گرفتند. نتایج با استفاده از آزمون تی گروه های مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که پیش از اجرای مداخله بین میانگین نمرات سلامت روان پرستاران و حیطه های آن تفاوت معنی داری وجود نداشت. بعد از آموزش برنامه ریزی عصبی-کلامی، میانگین نمره کلی سلامت روان، علائم جسمانی سازی، اضطراب، اختلال در عملکرد اجتماعی و افسردگی شدید در پرستاران گروه مداخله به شکل معنی داری نسبت به گروه کنترل بهبود یافته است (05/0 p<). نتیجه گیری: آموزش و یادگیری برنامه ریزی عصبی-کلامی بر سلامت روان پرستاران و بر کلیه مؤلفه های آن، تأثیر مثبت داشت. لذا پیشنهاد می گردد که آموزشان.آل.پی به عنوان دوره های آموزشی مصوب جهت ارتقای سلامت روان کلیه پرستاران اجرا گردد.